جلوه دماوند از کرکس
عکس و متن زیر را دوستی در یک ایمیل برایم فرستاده است. پیش تر شنیده بودم که در روزهایی استثنایی که هوا بسیار پاک باشد، قله دماوند از بالای کرکس دیده می شود. من فکر می کردم که آنچه دیده می شود، بخشی از بالای کوه است اما وقتی این عکس را دیدم واقعاً شگفت زده شدم. دیدن دماوند با این قد و قامت و این وضوح شانسی است که به دست آوردنش ارزش آن را دارد که آدم بارها و بارها به کوه کرکس صعود کند تا آن را به دست آورد.
محمد سلطان الکتابی در شرحی بر این عکس بی نظیر نوشته است: این هفته تصمیم گرفتم قله کرکس را فتح کنم. کرکس بلند ترین قله استان اصفهان با 3895 متر بلندی است. خوشبختانه هوا عالی و آسمان در بیشتر نواحی اطراف آبی و بدون ابر بود. با این حال صعود به بلندای 3895 متری و گذر از میان حدود یک متر برف، ماجراجویانه و لذت بخش بود. تصور کنید بر فراز قله چه شد!؟ دماوند، گنبد گیتی، که در حدود 300 کیلومتر از آنجا دورتر است، بر فراز افق شمالی سر بلند و استوار خودنمایی می کرد! اتفاقی بسیار کم نظیر و فراموش ناشدنی بود؛ چرا که این تجربهی ارزشمند، بسیار به ندرت ممکن است برای کسی پیش آید.
برای دیدن عکس بزرگتر روز عکس بالا کلیک کنید
من علی اکبر قلمی هستم. شصت و اندی سال سن دارم و از هنگام تولد تا کنون در اهواز ساکن هستم. در سازمان آب و برق خوزستان و شرکت برق منطقه ای خوزستان شاغل بوده ام و از تاریخ 25/12/88 بازنشسته شدم. در این وبلاگ پندارها و نگرش های خود را در باره هر آنچه که در پیرامون خود می بینم به خصوص در مورد محل کارم که بهترین ساعتها از بهترین سالهای زندگیم در آن به هدر رفت و همچنین سرگذشت تلخ و شیرینی را که از سر گذرانده ام می نویسم. منظورم از محل کار که گاهی از آن با نام سازمان و یا شرکت یاد می کنم هر دو شرکتی هستند که در آنها کار کرده ام. در این میان ممکن است از کسانی که در پیدایش این خاطرات نقشی داشته اند نام ببرم و ایرادی در این کار نمی بینم چرا که نقش آفرینی آنان بخشی از زندگی من بوده است. تلاش می کنم که همچون نیاکان خود که راستی را یگانه راه و دروغ را بلایی همسان دشمن و خشکسالی می دانستند، راستی را پاس بدارم تا کسی را آزرده نکنم و در این راه از ایزد پاک یاری می جویم.